آیا کسی در آنسوی دیوار هست؟

If nobody can any longer speak, then certainly nobody can any longer listen_Adorno

از تمرین مرگ تا مردن

این وبلاگ با تمامی نوشته هایش قبلیش تا اطلاع ثانوی به محاق می رود.

به قول هامون: بسه! باید یک فکر اساسی کرد.

اصل دهم

هرگز هیچ ایده‌ای یکبار و برای همیشه به پایان نمی‌رسد. اینکه چگونه چیزها "پایان" گیرند از جمله غامض‌ترین مسائل بشر مدرن قلمداد شده است.

اعجاب آور باز هم اینکه؛ هرگز هیچ "آغاز" دقیق و تقویم‌گونه‌ای نیز برای ایده‌ها قابل تصور نیست. در پاسخ بسیاری که پرسیده‌اند از کجا باید شروع کرد، تنها جواب درست این است: از همین‌جا که ایستاده‌ای و از همین لحظه. زیرا که حس طلب از مدت‌ها قبل در وجودت ریشه دوانده تا به این "آن" و لحظه رسیده‌ای.

چیزها، ایده‌ها و خواست‌ها، نه آغاز مشخصی دارند و نه پایانی دقیق. تنها هستند و نیستند.
شگفت آنکه درک فلسفی این انگاره نیز، خود در دل همین چرخه فهم می‌شود.

اصل نهم

"دیده شدن"؛ این اولین نشانه‌ی بحرانی شدن چیزهاست. آن‌چه که به چشم می‌آید و در نظر گرفته می‌شود، چیزی است که دیگر در جایگاه سنتی و همیشگی خود قرار ندارد.

آن هنگام که معنا در محاق قرار می‌گیرد و دیگر هرگز سنت‌ها پاسخ‌گوی نیازها نیستند، چیزها و امور بحرانی می‌شوند ومعانی دچار اعوجاج.

اصل هشتم

کافیست که تنها یکبار از مرزهایی که بر خودت گذارده‌ای بگذری. فقط یکبار. آن‌گاه همواره و همیشه گامی دیگر به پس برخواهی داشت و هرگز سرحد هیچ مرزی و اصلی با خودت صادق نخواهی ایستاد.

زیرا پس از اولین بار است که یافتن و تراشیدن توجیهی دل‌خواسته به مراتب آسان‌تر و به غایت عبث‌تر خواهد بود.
چنان که در لوح مقدس نیز چنین آمده است "هر کس تنها یکبار می‌تواند به خود خیانت کند."

زیرا پس از آن همواره خائن باقی خواهد ماند.

اصل هفتم

لحظه‌ی سقوط و نشان اضمحلال کجاست؟ آن‌گاه که لبخند ظفر بر لبانت می‌نشیند و آرامش پیروزی بر چهره‌ات هویدا می‌گردد.

اگر باور کردی که دیگر رسیده‌ای، بدان که ازآن پس دیگر چیزی برایت باقی نمانده جز انتظار مرگ.

اصل ششم

برای کشتن هر ایده‌ای تنها کافی است آن را مقدس جلوه دهی. هر پدیده‌ای که نقد نشود به مرور زمان نابود خواهد شد.